Транскутаната електрична нервна стимулација (TENS) работи врз основа на принципите на модулација на болка преку периферни и централни механизми. Со испорака на нисконапонски електрични импулси преку електроди поставени на кожата, TENS активира големи миелинизирани А-бета влакна, кои го инхибираат преносот на ноцицептивни сигнали преку дорзалниот рог на 'рбетниот мозок, феномен опишан со теоријата за контрола на портата.
Понатаму, TENS може да предизвика ослободување на ендогени опиоиди, како што се ендорфини и енкефалини, кои дополнително го намалуваат перцепцијата на болка со врзување за опиоидните рецептори и во централниот и во периферниот нервен систем. Непосредните аналгетски ефекти можат да се манифестираат во рок од 10 до 30 минути по започнувањето на стимулацијата.
Квантитативно, клиничките испитувања покажаа дека TENS може да доведе до статистички значајно намалување на VAS резултатите, обично помеѓу 4 и 6 поени, иако варијациите зависат од индивидуалните прагови на болка, специфичната состојба на болка што се третира, поставувањето на електродите и параметрите на стимулација (на пр., фреквенција и интензитет). Некои студии сугерираат дека повисоките фреквенции (на пр., 80-100 Hz) може да бидат поефикасни за справување со акутна болка, додека пониските фреквенции (на пр., 1-10 Hz) може да обезбедат подолготрајни ефекти.
Генерално, TENS претставува неинвазивна дополнителна терапија во управувањето со акутна болка, нудејќи поволен сооднос корист-ризик, а воедно минимизирајќи ја зависноста од фармаколошки интервенции.
Време на објавување: 07.04.2025
